Gecertificeerd
info • 16 februari 2022
Eind december heb ik de cursus algemene coaching afgerond. Vanuit die opleiding was de opdracht: schrijf een reflectieverslag. Als die ik die met een voldoende zou afronden, zou ik officieus al paardencoach zijn.
Op mijn reflectieverslag heb ik een hele mooie terugkoppeling van de cursusleider gehad. Waar ik van onder de indruk was. Algemene coaching was in de pocket.
Maandag 14 februari heb ik samen met een aantal andere mensen ons certificaat gekregen. Ten teken dat we met succes onze opleiding algemene coaching hadden afgerond.
Omdat ik alle opleidingen voor basis paardencoach had afgerond, kreeg ik het certificaat voor Basis Paardencoach ook.
En last but not least. Ik heb vorig jaar de opleiding systemische coaching ook afgerond. Wat betekent dat ik nu officieel Systemisch Paardencoach ben. (Systemisch betekent in dit geval je familiesysteem, het systeem waarin je bent opgegroeid.)
Blij en dankbaar dat ik met hulp van familie en vrienden tot dit eindresultaat gekomen ben.
Dit is een stevige basis om te starten.
Ik ben nog lang niet uitgeleerd. In Maart rond ik de cursus paardencoaching voor Teams af. En in April begin ik aan de opleiding paardencoaching voor kinderen. Bij Caprilli zijn ze dus nog niet van me af. 😊
Er staat nog een cursus Traumacoaching op de planning. En nog zoveel mooie opleidingen en cursussen te ontdekken. Je bent nooit uitgeleerd in dit vak.
Voor nu is het tijd om aan het werk te gaan! Veel mooie mensen te ontmoeten en ze een stukje samen te wandelen op hun levenspad.
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.
De vorige keer schreef ik over die snelle oplossingen dat ik daar niet van ben. En dat ik er niet in geloof dat er snelle oplossingen bestaan voor het integreren van je trauma. Ik heb hem scherp gezet. En daar ben ik me van bewust. Want al die oefeningen en snelle oplossingen, doen die dan niks? Zeker doen die wel wat. Een cursus om je nervus vagus opnieuw te programmeren is fantastisch. Ik maak er in mijn sessies dankbaar gebruik van. Er komt relatief snel een keer een diepere ademhaling. De oefeningen helpen je in het hier en nu te komen als je afdwaalt. EFT is ook een manier om de nervus vagus te activeren. Je weet wel, die grote zwevende lichaamszenuw. Die begint bij de hersenen, en door je hele lijf gaat. Een ademhalingscursus kan heel goed helpen om via je ademhaling jezelf beter laten ontspannen. Paarden helpen uit zichzelf ook mensen beter in het hier en nu te krijgen. Door hun warme lijf, hun ademhaling en hun aanwezigheid in de ruimte. Ik geloof echt dat die quick fixes je een stap in de goede richting kunnen geven. Een doorbraak kunnen brengen als je een poosje vast zit. Maar hoe dan verder als de cursus is afgelopen? En je weer alleen verder moet. Je coach zegt: nog 1 laatste sessie en dan moet het klaar zijn, je hebt je maximum bereikt? En je weer alleen verder moet? Je vergeet je ademhalingsoefeningen te doen? En opgeslokt word in het verleden? Dat is precies wat ik tegen heb op snelle oplossingen. Tuurlijk, ze kunnen je echt verder brengen. Mits je daarnaast maar begeleiding hebt, op de rest van je reis. Dat wanneer jij dreigt te verzuipen, niet de persoon zegt: sorry, cursus afgelopen, hier houd het voor mij op. Juist op de momenten dat je vast loopt, heb je een mens naast je nodig die zegt: ’Hé, ik zie dat het niet helemaal lekker gaat, kan ik je helpen? Dat zal geen boek, cursus of opleiding voor je doen. Dat is de rol van je therapeut, of goede vriend, of wie je dan ook om je heen hebt. En dat is precies de rol waar ik warm van word, het naast mensen lopen waar het niet lekker loopt. Die dingen scherp en eerlijk tegen je durft te zeggen. We hoeven geen vrienden te worden. Je bent niet van mij afhankelijk. Maar ik begeleid je wel. Ik ben niet meer dan jou. Ik loop met je mee. Als mens tot mens.
Tegenwoordig is trauma een ‘hot’ item. Overal zie je: je moet “….” Doen en binnen 4 dagen ben je van je trauma af. Of “volg deze opleiding en je trauma verdwijnt als sneeuw voor de zon”. En wat meer in mijn eigen vakgebied gebeurt: “Kom bij mij, en ik help je binnen 4 afspraken je trauma af. ”Na 10 gesprekken met een psycholoog ben je van je PTSS af. Met deze uitspraak zal ik mijn eigen graf wel graven, maar ik gooi hem er toch in. In paardencoachingsland ben je met 5 tot 7 sessies van je klachten af. Dat gemiddelde word vaak gebruikt. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik kan je vertellen: het is mij niet gelukt, om in 4 dagen tijd van mijn trauma af te komen, na 10 gesprekken met een psycholoog van mijn PTSS af te zijn. Na 5 tot 7 paardencoachingsessies van alle klachten af te zijn. Ik geloof namelijk niet in deze zogenaamde quick fixes. Die bied ik dan ook niet. Die snelle oplossingen. Ik ga je niet beloven dat je binnen 5-7 sessies van al je klachten af bent. Mij is het niet gelukt. En ik heb me er heel onaangenaam over gevoeld. Want ik paste weer eens niet in een hokje, waar kennelijk de rest wel in past. Ik geloof in het alle tijd nemen voor een cliënt om elkaar te leren kennen. Mij te leren en durven vertrouwen. En dan samen op reis te gaan door jouw verleden, en met behulp van mijn fantastische co-therapeuten te kijken wat er bij jou speelt. Wat er in je verleden nog speelt. Te kijken naar een laag, waarvan je zelf wellicht nog niet wist dat die bestond. Ik gebruik zeker het paard als leidraad. Maar ik durf verder te gaan dan waar wellicht een ander eindigt. Dat is precies de reden dat ik na mijn opleiding als paardencoach mezelf verder wilde ontwikkelen als traumatherapeut. Om er samen met de paarden te zijn voor mensen die niet in dat plaatje van 5 tot 7 keer passen. Tuurlijk ben je ook van harte welkom als je wel in dat kader past! Ik ben niet bang voor jouw donker. En weet hoe donker het kan zijn. Hoe lang dat pad kan zijn. Ik ga met je mee door jouw verleden. Durf achter deuren te kijken, waar een ander nog niet is geweest. En samen met de paarden maken we deuren zichtbaar, die verborgen waren. Die verstopt zaten achter heel veel muren. Ik kan hier nog heel veel over schrijven, maar dan word dit blog te lang. Volgende week het vervolg.
Samen Ik kan ontzettend genieten van de gezelligheid van de kerstvakantie. Met de dagen van kerst en de jaarwisseling. Samen met het gezin ‘knieperties’ bakken en opeten. Samen kerst vieren. Denken aan het kerstkind Jezus die geboren is voor ons. Met oud en nieuw samen het oude jaar uitzitten, voor de tijd de pret van oliebollen bakken. Ik tel zeker met deze dagen mijn zegeningen. En het nieuwe jaar beginnen met het uitmesten van de stallen, waar mijn paarden gestald staan. Heerlijk! Mijn lieve man, die me support door dik en dun. Mijn (af en toe niet zo) lieve kinderen. Mijn 3 grote liefdes en de basis van mijn praktijk: Tsjitske, Veridiana en Joepie, die ook onderdeel is van Stichting Ponyvisite. Ondanks dat ik deze dagen vaak ergens op de achtergrond geniet van het rumoer om me heen. Voel ik me niet alleen. En tel dan ook heel graag mijn zegeningen. Maar hoe doe je dat als je beschadigd bent? Door gebeurtenissen in je leven, die je onderuit gehaald hebben? Je zo beschadigd bent, dat je geen enkel mens meer kan vertrouwen? Als je een geliefde hebt verloren? Dan zijn dit harde en moeilijke dagen. En kunnen ze heel erg donker en eenzaam zijn. Ook al zit je in een ruimte vol mensen, dan kan je je zo enorm verloren en eenzaam voelen. Kun je dan contact maken met je omgeving, en aangeven wat je wilt, wat je nodig hebt? En wanneer je iemand in je omgeving hebt, die beschadigd is, die eenzaam is? Loop je door? Of sta je stil? Durf je er op af te stappen. De schaamte en het ongemakkelijke gevoel voorbij? Durf je zonder oordeel op de persoon af te stappen en daadwerkelijk contact te maken en te luisteren? Dat is precies wat paarden doen. Die vragen niet of ze wat kunnen betekenen. Die hebben geen oordeel. Als een kuddegenoot ze nodig heeft, dan zijn ze er. Ook wanneer de ander veel hoger in rang is. Zo vond ik mijn merrie Tsjitske de wacht houden bij een merrie die lag te dutten in de paddock. Zij heeft niet gevraagd of die merrie dat wel wilde, ze deed dat gewoon. Dat leverde onderstaande foto op. Zo is ze er ook voor cliënten die de ontmoeting met zichzelf aan durven gaan. Ze is er gewoon als ze ervaart dat ze nodig is, zonder oordeel. Heel zuiver, helpt mee spanning loslaten. Voor mij is zij nog elke dag een grote leermeester. Ik wil jullie allemaal hele fijne kerstdagen en een bijzonder en mooi 2025 toewensen. Dat er een hele hoop mooie ontmoetingen mogen zijn.
In een groep mensen heb je altijd mensen met wie je erg goed overweg kan, en mensen met wie je niet zo over weg kan. Dan zijn er zelfs nog een paar mensen die je liever helemaal links laat liggen. Dat heb je niet altijd voor het kiezen. Met wie je samenwerkt, en met wie niet. Je voelt en merkt aan alles of je iemand wel of niet leuk vind. Of bij wie je in de groep zit. En bij wie niet. Je familie kies je ook niet uit. Die krijg je bij je geboorte cadeau. Wanneer je een partner hebt kan je je schoonfamilie ook niet kiezen. Je therapeut kan je wel kiezen! Het is zo enorm belangrijk dat je een klik hebt met je therapeut. Je gaat samen een stukje op reis. Dan is het fijn als je een beetje met elkaar overweg kan. Dat je therapeut je het gevoel geeft dat je er toe doet. Dat jouw verhaal er mag zijn. Dat hij of zij oprecht luistert. Zonder oordeel. Een therapeut wil het voor jou niet oplossen. Die wil je helpen om samen met jou de antwoorden boven tafel te krijgen die al ergens in jou verborgen liggen. En blijft bij je, ook wanneer er (nog) geen antwoorden zijn. Wanneer we het hebben over traumaverwerking is het nog meer van belang dat jij je gehoord en gezien voelt. Je gaat immers eerst samen bouwen aan een relatie. Pas wanneer die voor jou veilig voelt durf je meer van jezelf te laten zien. Vanuit vertrouwen kunnen we pas naar het trauma gaan kijken. In therapie of coaching is de therapeutische relatie het allerbelangrijkst. 80 tot 85 procent hangt af van die relatie of een traject slaagt en succesvol is. De andere 20 procent word o.a gevuld met de methode die een therapeut gebruikt. Een relatie moet groeien. Dat is niet van de een op de andere dag geregeld. Maar dan moet er wel iets van een basisvertrouwen zijn. Een gevoel van: ja, dit kan wel eens gaan werken. De rest van de relatie word gaandeweg de reis opgebouwd. Dan wil je toch op zijn minst een therapeut met wie je een klik hebt, bij wie je je veilig en op je gemak voelt? Bij wie je een goed gevoel hebt. Dat is het aller, allerbelangrijkste! Wanneer je collega wel met de ene therapeut overweg kan wil niet zeggen dat de betreffende persoon ook bij jou past. Dat is enorm persoonlijk. Maak dus rustig een afspraak voor een intakegesprek. Dan kijken we samen of de klik er is. 
