Wat zorgt ervoor dat je doorgaat?

Ik mag graag op allerlei mogelijke manieren met wol bezig zijn. Van breien en haken tot wol spinnen. Ik haal daar veel voldoening uit, het is een mooi tijdverdrijf en het levert ook aan het eind nog iets moois op. Zoals een trui of een lekker warm vest.
Zo ben ik ooit eens begonnen aan een vest. Van vacht tot vest. 
Eerst de vieze wol wassen, laten drogen, kaarden, de vacht tot een draad spinnen. Dat heeft al met al een jaar geduurd. Dat hele proces. Het patroon voor een vest had ik al. Ik had ik lang uitgekeken om dat vest te breien. Toen ik na het auto ongeluk thuis kwam te zitten, had ik tijd genoeg dacht ik. Ik kon wel aan dat vest beginnen. Dat bleek anders te gaan…
Ik kon dat vest helemaal niet breien. Het was een ingewikkeld patroon waar ik mijn aandacht bij moest houden. En als ik ook maar een ietsje afgeleid werd kon ik het wel vergeten.
Een concentratieboog van 0,1 seconde om het maar zo te zeggen. Een simpel patroon ging wel. Maar het vest dat ik zo graag wilde breien van die handgesponnen wol, dat ging gewoon niet. 
Doordat ik wel simpeler patroontjes kon breien heb ik de lol in het breien wel gehouden. Anderhalf jaar later kon ik het vest wel breien. Mijn spanningsboog was weer op goeie spanning. En kon de draad ook weer oppakken als ik die even kwijt was. Iets wat ik niet voor mogelijk heb gehouden toen ik het vest weglegde.
 
Wat mij ook altijd helpt doorgaan zijn de paarden. Zij zijn er onvoorwaardelijk. Waren er ook na die aanrijding. Of als ik het gewoon even slecht had. De onvoorwaardelijke liefde van een dier doet heel veel. Als je dat hebt mogen ervaren weet je wat ik bedoel.
 
Mijn morele plichtsbesef is ook altijd enorm geweest. Ik moest wel voor de kinderen zorgen. Zij wilden wel graag eten hebben in de avond. Naar bed gebracht worden. Gewoon de aandacht van mama. Spelen met vriendjes uit school, ook thuis.
 
Dat innerlijk kompas heeft altijd meerdere componenten. Ik had het na dat ongeluk echt nodig om te weten dat ik nodig was. Het heeft mij enorm goed gedaan. Te weten dat ik wat voor een ander kon betekenen. Al was het nog zo klein. De wetenschap om nuttig bezig te zijn was voor mij enorm belangrijk. Het is voor elk mens belangrijk om zich nuttig te voelen. Een doel in het leven te hebben. Ook voor jou!
 
Deze dingen zorgen er nog steeds voor dat ik door blijf gaan. Niet bij de pakken blijven neerzitten als het lastig is.

Ik heb het hier niet over doorgaan met doorgaan. Dan loop je voor jezelf en je problemen en gevoelens weg. Je overschreeuwt jezelf. Dat is een onderwerp voor een andere keer.

Wat houdt jou op de been als het lastig is? Wat helpt jou doorgaan? Wat is jouw motivatie om je bed weer uit te komen als het niet wil? Als het niet lukt, om je bed uit te komen wat lukt er dan nog wel?
En lukt het even helemaal niet? Aarzel niet om contact met me op te nemen! 

Via