Had ik maar anders gereageerd!
Ken je dat? Dat je in een situatie anders reageert als dat je eigenlijk zou willen? Je had iemand een dreun willen verkopen, of je had weg willen rennen. Maar in plaats daarvan bleef je staan. Aan de grond genageld. Bewegingsloos.
Sinds het verhaal van ‘the Voice’ met seksueel grensoverschrijdend gedrag naar buiten kwam, horen we veel vrouwen die te maken hebben gehad met grensoverschrijdend gedrag. Niet alleen bij ‘the Voice’. Ook bij politieke partijen en voetbal komen er veel berichten over grensoverschrijdend gedrag naar buiten.
De rode draad door al deze heftige ervaringen is het antwoord van de divers slachtoffers. Dat ze niet snappen dat het zomaar is gebeurt, ze hadden van alles willen doen. Weglopen, het gedrag een halt toe roepen. Tot de persoon in kwestie een klap verkopen. Echter gebeurde dat niet.
Ze verstarden. Of liever gezegd ‘bevriezen’. Deze reactie heb je niet voor het kiezen. Dat gebeurt volledig onbewust.
Ik wil proberen uit te leggen waarom je lijf zo reageert, en je er zelf geen bewuste keuze in hebt.
Deze beslissing word gemaakt door de amygdala, en de hersenstam. Een gedeelte van onze hersenen waar wij compleet geen invloed op hebben. Ook wel ons reptielenbrein genoemd.
Zij vergelijkt elke binnengekomen prikkel met eerdere herinneringen die opgeslagen zijn ergens anders in de hersenen. Als er fijne herinneringen aan de prikkel zijn, krijgen we een fijn en warmgevoel, en gebeurt er niet zo veel.
Echter als er een pijnprikkel word geregistreerd door de hersenen. Word je emotionele brein, en je rationele brein, een stuk minder actief, soms zelfs uitgeschakeld. Zo ga je reageren vanuit je instinct. (over wat er in de hersenen precies gebeurt, later in een nieuw blog, een uitgebreider verhaal)
Door dat instinct word er in een bedreigende situatie o.a cortisol en adrenaline aangemaakt. Beide zijn stresshormonen. Die zorgen dat de spieren in opperste staat van paraatheid worden gebracht. Je ademhaling gaat omhoog. Je hartslag gaat omhoog. Klaar om te gaan vechten of vluchten. Al deze spanning te gebruiken om je zelf in veiligheid te brengen.
Wanneer de hersenen registreren dat vechten of vluchten geen zin heeft. Komt het lijf in een soort van ‘bevriezingsstand’.
Je verstart, verstrakt, en laat het ogenschijnlijk zomaar gebeuren. Dit is absoluut geen bewuste keus. Als het gevaar geweken is, kom je uit de verstarring. Uit de ‘bevriezingsstand’.
Dan nemen je andere hersendelen, het emotionele brein, en het rationele brein het over. Je gaat de gebeurtenis analyseren. En je bent geschokt, dat je het ‘zomaar’ hebt laten gebeuren. Je word boos, en voelt je machteloos dat het is gebeurt. Je jezelf niet hebt verdedigd. Terwijl je er zelf geen enkele invloed op uitoefent.
Vaak na een heftige gebeurtenis begin je te trillen, en te shaken, je gaat huilen. Je moet vaak naar het toilet, ga je zweten, en zo meer van zulke lichamelijke sensaties.
Als mensen vinden wij daar wat van. Wie gaat er nu zitten huilen, trillen, shaken, veel plassen, zweten. Uit alle macht gaan we dat onderdrukken, dat is niet wat we willen…
Zo blijft de spanning van een gebeurtenis in je lijf zitten.
Om hier vanaf te komen, zul je terug moeten naar die pijnlijke herinnering. Niet om elk detail boven water te krijgen. Dat is niet nodig, en in sommige gevallen helemaal niet wenselijk. Dan gaat je brein namelijk zelf de gaten invullen.
In je eigen tempo, op een plek waar je jezelf veilig voelt, kan je de spanning in je lijf gaan ervaren. Steeds een stapje dichterbij komen. En de spanning die bij deze herinnering hoort stapje voor stapje af te voeren.
Te gaan durven voelen wat er je lijf gebeurt als we samen bij die die gebeurtenis stil staan. De kracht van paardencoaching is dat je het niet tot in detail hoef te vertellen. Het gaat om het durven voelen wat er in je lijf gebeurt. Wat de spanning van de gebeurtenis met je doet.
Dat zal niet in een keer gaan. Elk stukje spanning wat afgevoerd word, is echter een kleine of grotere stap dichterbij het integreren van de gebeurtenis.
Het verleden kunnen we niet overdoen. De gebeurtenissen kunnen we niet overdoen. Alleen de impact die het nu op je leven heeft, kunnen we wel veranderen. Samen met de paarden wil ik je die veilige omgeving bieden. Je bent van harte welkom!
Heb je naar aanleiding van dit blog vragen, of wil je jouw verhaal kwijt, voel je vrij om me te mailen, bellen of appen. Je krijgt altijd reactie van me terug.
Contact Us
