Leven met trauma

info • 2 september 2022

“Mensen met trauma kunnen niet meer functioneren. Zijn niet meer in staat om te functioneren.”

Is een vaak gehoorde uitspraak. Uit ervaring weet ik dat dat zeker niet het geval hoeft te zijn...
Ik heb de nodige dingen in mijn leven meegemaakt. Ondanks alles bleef ik functioneren. Ik ging niet in het donker zitten. Of kwam de deur niet meer uit. Ik trok me niet terug…

Ik deed het anders. Een overlevingsmechanisme, net zoals je huis niet meer uitkomen, en je steeds verder terugtrekken ook een overlevingsmechanisme is. (iedereen reageert anders op trauma.)

Mijn overlevingsmechanisme was een stuk minder opvallend. Ik functioneerde nog. Deed de dingen die van me gevraagd werden, en die ik uit gewoonte nog steeds deed.
Ik trok me dus niet fysiek terug. Wellicht hadden de mensen die me kenden iets door. Velen zullen het niet geweten hebben. Eerlijk is eerlijk, die kans kregen ze ook niet.
Ik bouwde in de loop van mijn leven een enorme muur om me heen. En sloot me dus niet fysiek op in huis, maar wel mentaal en emotioneel in m’n eigen lijf. Niemand kwam dichtbij. Ik werd een ijskonijn. 
Als mensen probeerden te achterhalen wat er speelde, sloot ik me af. Ik heb een hoop mensen wijs kunnen maken dat het echt goed met mij ging. Dat er aan mij niks mankeerde. En alles lekker liep.
Voor de buitenwereld ging het ook allemaal lekker. We mochten 3 gezonde kinderen krijgen. Ons bedrijf (scheepvaartonderneming) liep goed. We zouden aan de wal gaan wonen gedeeltelijk. We reden een leuke auto. Geen ruzie in de familie, en vrienden om ons heen.
Dus: we mochten niet klagen. En toch...Ik zat niet lekker in mijn vel. Velen begrepen dat niet. Het ging ons toch voor de wind. Technisch gezien klopte dat ook. Het ging ons wel voor de wind. voor de buitenwereld zeker waar.
Alleen intern bij mij niet.
Ik begon klachten te ervaren die te vergelijken zijn met een burnout. Stress, ergens geen zin meer in hebben. Het liefst op bed blijven en vul ze maar aan. Dat deed ik niet. Want: jonge kinderen dat ging niet. En zo deed ik maar domweg gewoon door. Het werkte al jaren zo immers.

Echter kwamen deze klachten niet door een burnout. Online praten met een psycholoog werkte voor mij niet. Bij een psycholoog in de stoel ook niet. Met 10 gesprekken van mijn PTSS af zijn. Dat leek me een uitkomst! Kom maar door met die gesprekken. Na het 9e gesprek zijn we maar gestopt. Het werkte voor mij niet.
Ik dacht dat het aan mij lag, dat er geen oplossing voor het probleem kwam.
Nu terugkijkend was er veel meer aan de hand en gebeurt, dan alleen die PTSS. Ben ik het alternatieve pad op gegaan. En bij een energetisch therapeut terecht gekomen. Daar hebben we eerst een jaar!! gewerkt aan het opbouwen van vertrouwen. Zodat ik iets meer durfde te vertellen dan dat het weer van die dag me niet aanstond, om het maar zo te zeggen.
Die muur om mij heen, werd minder dik. Een aantal mensen kan nu wel dichterbij komen. En weten wel als het even niet lekker loopt. Ik ben mijn trauma’s stuk voor stuk aan gaan kijken. Met EMDR gebeurtenissen een plek geven werkte bij mij niet, Ik werd hergetraumatiseerd daardoor.
En gaan integreren. Want de herinnering gaat immers niet weg. Alleen de lading kan er wel af.

Voor een aantal gebeurtenissen durf ik volmondig ja te zeggen op de vraag of ik ze heb kunnen integreren. Een aantal andere gebeurtenissen zijn nog onder constructie.

Voor traumaverwerking is niet altijd een quick fix mogelijk. De ene persoon is klaar met 10 gesprekken bij een psycholoog. Een ander doet er jaren over om trauma’s achter zich te laten, en lukt dat wellicht nooit helemaal.

Ik citeer graag Bessel vd Kolk traumaspecialist: "traumatherapie is maatwerk".

Is er iets in mijn verhaal waardoor je geraakt word? Voel je vrij om per whatsapp (06-27869441)of mail: info@staartenmanen.nl contact met me op te nemen. 

Ik ben saai!

door info • 10 april 2025
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.

Foutje?! Bedankt!

door info • 10 april 2025
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.

Tsjitske is slimmer dan ik

door info • 10 april 2025
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.

Chatbot als therapeut?

door info • 12 februari 2025
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.

Schuld en schaamte

door info • 12 februari 2025
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.

Veiligheid in je zelf en bij anderen

door info • 23 januari 2025
The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.

Trauma als verdienmodel 2

door info • 15 januari 2025
De vorige keer schreef ik over die snelle oplossingen dat ik daar niet van ben. En dat ik er niet in geloof dat er snelle oplossingen bestaan voor het integreren van je trauma. Ik heb hem scherp gezet. En daar ben ik me van bewust. Want al die oefeningen en snelle oplossingen, doen die dan niks? Zeker doen die wel wat. Een cursus om je nervus vagus opnieuw te programmeren is fantastisch. Ik maak er in mijn sessies dankbaar gebruik van. Er komt relatief snel een keer een diepere ademhaling. De oefeningen helpen je in het hier en nu te komen als je afdwaalt. EFT is ook een manier om de nervus vagus te activeren. Je weet wel, die grote zwevende lichaamszenuw. Die begint bij de hersenen, en door je hele lijf gaat. Een ademhalingscursus kan heel goed helpen om via je ademhaling jezelf beter laten ontspannen. Paarden helpen uit zichzelf ook mensen beter in het hier en nu te krijgen. Door hun warme lijf, hun ademhaling en hun aanwezigheid in de ruimte. Ik geloof echt dat die quick fixes je een stap in de goede richting kunnen geven. Een doorbraak kunnen brengen als je een poosje vast zit. Maar hoe dan verder als de cursus is afgelopen? En je weer alleen verder moet. Je coach zegt: nog 1 laatste sessie en dan moet het klaar zijn, je hebt je maximum bereikt? En je weer alleen verder moet? Je vergeet je ademhalingsoefeningen te doen? En opgeslokt word in het verleden? Dat is precies wat ik tegen heb op snelle oplossingen. Tuurlijk, ze kunnen je echt verder brengen. Mits je daarnaast maar begeleiding hebt, op de rest van je reis. Dat wanneer jij dreigt te verzuipen, niet de persoon zegt: sorry, cursus afgelopen, hier houd het voor mij op. Juist op de momenten dat je vast loopt, heb je een mens naast je nodig die zegt: ’Hé, ik zie dat het niet helemaal lekker gaat, kan ik je helpen? Dat zal geen boek, cursus of opleiding voor je doen. Dat is de rol van je therapeut, of goede vriend, of wie je dan ook om je heen hebt. En dat is precies de rol waar ik warm van word, het naast mensen lopen waar het niet lekker loopt. Die dingen scherp en eerlijk tegen je durft te zeggen. We hoeven geen vrienden te worden. Je bent niet van mij afhankelijk. Maar ik begeleid je wel. Ik ben niet meer dan jou. Ik loop met je mee. Als mens tot mens.

Trauma als verdienmodel

door info • 9 januari 2025
Tegenwoordig is trauma een ‘hot’ item. Overal zie je: je moet “….” Doen en binnen 4 dagen ben je van je trauma af. Of “volg deze opleiding en je trauma verdwijnt als sneeuw voor de zon”. En wat meer in mijn eigen vakgebied gebeurt: “Kom bij mij, en ik help je binnen 4 afspraken je trauma af. ”Na 10 gesprekken met een psycholoog ben je van je PTSS af. Met deze uitspraak zal ik mijn eigen graf wel graven, maar ik gooi hem er toch in. In paardencoachingsland ben je met 5 tot 7 sessies van je klachten af. Dat gemiddelde word vaak gebruikt. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik kan je vertellen: het is mij niet gelukt, om in 4 dagen tijd van mijn trauma af te komen, na 10 gesprekken met een psycholoog van mijn PTSS af te zijn. Na 5 tot 7 paardencoachingsessies van alle klachten af te zijn. Ik geloof namelijk niet in deze zogenaamde quick fixes. Die bied ik dan ook niet. Die snelle oplossingen. Ik ga je niet beloven dat je binnen 5-7 sessies van al je klachten af bent. Mij is het niet gelukt. En ik heb me er heel onaangenaam over gevoeld. Want ik paste weer eens niet in een hokje, waar kennelijk de rest wel in past. Ik geloof in het alle tijd nemen voor een cliënt om elkaar te leren kennen. Mij te leren en durven vertrouwen. En dan samen op reis te gaan door jouw verleden, en met behulp van mijn fantastische co-therapeuten te kijken wat er bij jou speelt. Wat er in je verleden nog speelt. Te kijken naar een laag, waarvan je zelf wellicht nog niet wist dat die bestond. Ik gebruik zeker het paard als leidraad. Maar ik durf verder te gaan dan waar wellicht een ander eindigt. Dat is precies de reden dat ik na mijn opleiding als paardencoach mezelf verder wilde ontwikkelen als traumatherapeut. Om er samen met de paarden te zijn voor mensen die niet in dat plaatje van 5 tot 7 keer passen. Tuurlijk ben je ook van harte welkom als je wel in dat kader past! Ik ben niet bang voor jouw donker. En weet hoe donker het kan zijn. Hoe lang dat pad kan zijn. Ik ga met je mee door jouw verleden. Durf achter deuren te kijken, waar een ander nog niet is geweest. En samen met de paarden maken we deuren zichtbaar, die verborgen waren. Die verstopt zaten achter heel veel muren. Ik kan hier nog heel veel over schrijven, maar dan word dit blog te lang. Volgende week het vervolg.

Samen

door info • 6 januari 2025
Samen Ik kan ontzettend genieten van de gezelligheid van de kerstvakantie. Met de dagen van kerst en de jaarwisseling. Samen met het gezin ‘knieperties’ bakken en opeten. Samen kerst vieren. Denken aan het kerstkind Jezus die geboren is voor ons. Met oud en nieuw samen het oude jaar uitzitten, voor de tijd de pret van oliebollen bakken. Ik tel zeker met deze dagen mijn zegeningen. En het nieuwe jaar beginnen met het uitmesten van de stallen, waar mijn paarden gestald staan. Heerlijk! Mijn lieve man, die me support door dik en dun. Mijn (af en toe niet zo) lieve kinderen. Mijn 3 grote liefdes en de basis van mijn praktijk: Tsjitske, Veridiana en Joepie, die ook onderdeel is van Stichting Ponyvisite. Ondanks dat ik deze dagen vaak ergens op de achtergrond geniet van het rumoer om me heen. Voel ik me niet alleen. En tel dan ook heel graag mijn zegeningen. Maar hoe doe je dat als je beschadigd bent? Door gebeurtenissen in je leven, die je onderuit gehaald hebben? Je zo beschadigd bent, dat je geen enkel mens meer kan vertrouwen? Als je een geliefde hebt verloren? Dan zijn dit harde en moeilijke dagen. En kunnen ze heel erg donker en eenzaam zijn. Ook al zit je in een ruimte vol mensen, dan kan je je zo enorm verloren en eenzaam voelen. Kun je dan contact maken met je omgeving, en aangeven wat je wilt, wat je nodig hebt? En wanneer je iemand in je omgeving hebt, die beschadigd is, die eenzaam is? Loop je door? Of sta je stil? Durf je er op af te stappen. De schaamte en het ongemakkelijke gevoel voorbij? Durf je zonder oordeel op de persoon af te stappen en daadwerkelijk contact te maken en te luisteren? Dat is precies wat paarden doen. Die vragen niet of ze wat kunnen betekenen. Die hebben geen oordeel. Als een kuddegenoot ze nodig heeft, dan zijn ze er. Ook wanneer de ander veel hoger in rang is. Zo vond ik mijn merrie Tsjitske de wacht houden bij een merrie die lag te dutten in de paddock. Zij heeft niet gevraagd of die merrie dat wel wilde, ze deed dat gewoon. Dat leverde onderstaande foto op. Zo is ze er ook voor cliënten die de ontmoeting met zichzelf aan durven gaan. Ze is er gewoon als ze ervaart dat ze nodig is, zonder oordeel. Heel zuiver, helpt mee spanning loslaten. Voor mij is zij nog elke dag een grote leermeester. Ik wil jullie allemaal hele fijne kerstdagen en een bijzonder en mooi 2025 toewensen. Dat er een hele hoop mooie ontmoetingen mogen zijn.

Klik met je therapeut

door info • 4 december 2024
In een groep mensen heb je altijd mensen met wie je erg goed overweg kan, en mensen met wie je niet zo over weg kan. Dan zijn er zelfs nog een paar mensen die je liever helemaal links laat liggen. Dat heb je niet altijd voor het kiezen. Met wie je samenwerkt, en met wie niet. Je voelt en merkt aan alles of je iemand wel of niet leuk vind. Of bij wie je in de groep zit. En bij wie niet. Je familie kies je ook niet uit. Die krijg je bij je geboorte cadeau. Wanneer je een partner hebt kan je je schoonfamilie ook niet kiezen. Je therapeut kan je wel kiezen! Het is zo enorm belangrijk dat je een klik hebt met je therapeut. Je gaat samen een stukje op reis. Dan is het fijn als je een beetje met elkaar overweg kan. Dat je therapeut je het gevoel geeft dat je er toe doet. Dat jouw verhaal er mag zijn. Dat hij of zij oprecht luistert. Zonder oordeel. Een therapeut wil het voor jou niet oplossen. Die wil je helpen om samen met jou de antwoorden boven tafel te krijgen die al ergens in jou verborgen liggen. En blijft bij je, ook wanneer er (nog) geen antwoorden zijn. Wanneer we het hebben over traumaverwerking is het nog meer van belang dat jij je gehoord en gezien voelt. Je gaat immers eerst samen bouwen aan een relatie. Pas wanneer die voor jou veilig voelt durf je meer van jezelf te laten zien. Vanuit vertrouwen kunnen we pas naar het trauma gaan kijken. In therapie of coaching is de therapeutische relatie het allerbelangrijkst. 80 tot 85 procent hangt af van die relatie of een traject slaagt en succesvol is. De andere 20 procent word o.a gevuld met de methode die een therapeut gebruikt. Een relatie moet groeien. Dat is niet van de een op de andere dag geregeld. Maar dan moet er wel iets van een basisvertrouwen zijn. Een gevoel van: ja, dit kan wel eens gaan werken. De rest van de relatie word gaandeweg de reis opgebouwd. Dan wil je toch op zijn minst een therapeut met wie je een klik hebt, bij wie je je veilig en op je gemak voelt? Bij wie je een goed gevoel hebt. Dat is het aller, allerbelangrijkste! Wanneer je collega wel met de ene therapeut overweg kan wil niet zeggen dat de betreffende persoon ook bij jou past. Dat is enorm persoonlijk. Maak dus rustig een afspraak voor een intakegesprek. Dan kijken we samen of de klik er is. 
Meer posts